Ο Frederick William Farrar γεννήθηκε τό 1831 στή Βομβάη τῆς Ἰνδίας, ὅπου ὁ πατέρας τοῦ εἶχε βρεθεῖ ὡς ἱεραπόστολος. Ἦταν ἐξέχων κληρικός τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας καί δάσκαλος, ὅμως εὐρύτερα γνωστός ἔγινε κυρίως γιά τό συγγραφικό του ἔργο καί ἰδιαίτερα γιά τά σχολικά του μυθιστορήματα. Τό 1874 ἐξέδωσε τό ἔργο του “Ἡ Ζωή τοῦ Χριστού”, τό ὁποῖο εἶχε εὐρεία ἀπήχηση καί μεταφράστηκε σέ πολλές γλῶσσες, ἐνῶ πέντε χρόνια ἀργότερα ἐξέδωσε τό “Ἡ Ζωή καί τά Ἔργα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου”.
Ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης εἶναι ὁ μεγάλος μας λογοτέχνης. Τί ἦταν ἡ τέχνη του; Τό ἔργο τοῦ ἦταν τέχνη παραδοσιακῆς ἔκφρασης, ἑλληνικότατης. Στά διηγήματά του ταξιδεύουμε μέσα στίς ὑπέροχες εἰκόνες πού ξετυλίγει μέ τήν πένα του. Ποιός ὁ σκοπός τῶν συγγραμμάτων του; Ἀπό ποῦ ἀντλοῦσε τήν ἔμπνευσή του; Φαίνεται νά μᾶς ἀπαντᾶ

ὁ ἴδιος: «ἐνόσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δὲν θὰ παύσω πάντοτε, ἰδίως δὲ κατὰ τὰς πανεκλάμπρους ταύτας ἡμέρας, νὰ ὑμνῶ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου, νὰ περιγράφω μετ᾿ ἔρωτος τὴν φύσιν καὶ νὰ ζωγραφῶ μετὰ στοργῆς τὰ γνήσια ἑλληνικὰ ἤθη». Σήμερα τό σπίτι του στή Σκιάθο ἔχει γίνει μουσεῖο, ὅπου διατηροῦνται ὅλα τά πράγματά του. Ἐκεῖ βρίσκονται τό μελανοδοχεῖο καί ἡ πένα τοῦ ἁγίου της ἑλληνικῆς λογοτεχνίας. Αὐτά ἦταν τά μέσα, μέ τά ὁποῖα ἐξωτερίκευσε τόν ἐσωτερικό του κόσμο. Χάρις σ’ αὐτά μποροῦμε σήμερα ν’ ἀπολαύσουμε αὐτή τήν ὑπέροχη μετάφραση. Μπορεῖ νά ἔχει ἐπέμβει αὐθαίρετα στό πρωτότυπο, δίνοντας τήν ὀρθόδοξη ὀπτική της χριστιανικῆς πίστης, ἀλλά εἶναι πραγματικά ἕνα ἀπολαυστικό βιβλίο γιά τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Καθώς τό διαβάζει ὁ ἀναγνώστης ξεχνᾶ τόν συγγραφέα τοῦ βιβλίου, τόν
Farrar. Ἡ ταυτότητα τοῦ Παπαδιαμάντη ἐπισκιάζει τόν συγγραφέα.